Tor wyścigowy położony w Sebring na Florydzie. Sebring to jeden z najstarszych używanych do tej pory torów wyścigowych, jako że pierwszy wyścig odbył się tam w 1950 roku.

Rozgrywany tutaj wyścig 12-godzinny jest uznawany za jeden z najważniejszych wyścigów długodystansowych na świecie obok 24-godzinnych klasyków w Le Mans i Daytonie.

Charakterystyka

Tor o długości 6,02 km składa się z 17 zakrętów, z czego większość to bardzo szybkie zakręty lub wolniejsze bardzo techniczne zakręty i kilku długich prostych. Większość zakrętów i charakterystycznych miejsc została nazwana nazwiskami kierowców lub nazwami zespołów, które rywalizowały na Sebring w pierwszych latach istnienia toru. Na torze jest mało zmian nawierzchni, lecz w niektórych miejscach możemy spotkać niewielkie nachylenia toru, co powoduje pewne problemy, szczególnie, gdy pada deszcz.

Historia

W latach 1941-1946 Sebring służyło jako baza treningowa amerykańskiej armii, gdzie młodzi piloci uczyli się latać bombowcami Boeing B-17 Flying Fortress.

Po wojnie inżynier lotniczy Alec Ullmann szukał sposobu na przekształcenie terenów wojskowych do celów publicznych i zauważył potencjał w pasach startowych lotniska, że mogą one posłużyć do rozgrywania wyścigów długodystansowych, podobnych do 24 Godziny Le Mans. Pierwszy wyścig odbył się w Sylwestra roku 1950. 6-godzinny wyścig wygrali Frits Koster i Ralph Deshon w samochodzie Crosley Hot Shot. Do wyścigu zgłosiło się ponad 300 załóg z terenu całej Ameryki Północnej.

Tor Sebring wkroczył do historii wyścigów samochodów sportowych w marcu 1952 r. z 12-godzinnym wyścigiem wytrzymałościowym. Wyścig zawsze odbywa się w marcu, w związku z czym uznawany jest za bardzo dobre przetarcie przed Le Mans.